Η οστεοπαθητική βασίζεται στην δια χειρός επαφή για τη διάγνωση και τη θεραπεία. Σέβεται τη σχέση του σώματος, του μυαλού και του πνεύματος, ενώ δίνει έμφαση στη δομική και τη λειτουργική ακεραιότητα του σώματος, καθώς και την εσωτερική τάση του σώματος για αυτοΐαση.
Η οστεοπαθητική επιστήμη είναι ουσιαστικά ένα σύστημα ολιστικής αξιολόγησης και θεραπείας που αναγνωρίζει παθολογίες και δυσλειτουργίες στην ανθρώπινη κατασκευή, και αποσκοπεί στην αντιμετώπιση και διόρθωσή τους. Η οστεοπαθητική, συμπληρωματικά ή εναλλακτικά με άλλους κλάδους της υγείας, ασχολείται με τη μελέτη των δυναμικών επιρροών και παρεκκλίσεων στο σώμα, τόσο στο μυο-σκελετικό όσο στο σπλαχνικό πεδίο.
Η οστεοπαθητική δίνει βάση πρωτίστως στην εμβιομηχανική λειτουργία του ανθρωπίνου σώματος, δια μέσου του νευρικού και μυοσκελετικού συστήματος, εστιάζοντας ιδιαίτερα στα πρoβλήματα δομής του σώματος και στις παθολογίες που προέρχονται από τις μηχανικές ανισορρoπίες. Αναγνωρίζει επίσης τον πολύ σημαντικό ρόλο που παίζουν τα υπόλοιπα συστήματα όπως γαστρεντερικό, καρδιαγγειακό, πνευμονολογικό, ενδοκρινολογικό και γεννητικό-ουροποιητικό.
Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της οστεοπαθητικής είναι ότι κατανοεί την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης δομής και αντιλαμβάνεται τον ασθενή ως ενιαίο σύνολο. Αυτό σημαίνει ότι λαμβάνει υπόψη όχι μόνο το φυσικό μέρος (σώμα) του προβλήματος αλλά και το χημικό (βιοχημεία) και το συναισθηματικό (ψυχολογία).
Οι οστεοπαθητικοί θεραπευτές χρησιμοποιούν ένα μεγάλο εύρος χειρο-θεραπευτικών τεχνικών για να βελτιώσουν τη φυσιολογική λειτουργία και/ ή να υποστηρίξουν την ομοιόσταση, η οποία έχει διαταραχτεί από σωματική δυσλειτουργία (σωματικό πλαίσιο), όπως δυσλειτουργική ή διαταραγμένη λειτουργία των σχετικών τμημάτων του σωματικού συστήματος (σκελετικές, αρθρικές και μυοπεριτοναϊκές κατασκευές και συσχετιζόμενες αγγειακές, λεμφικές και νευρικές δομές).
Οι οστεοπαθητικοί θεραπευτές χρησιμοποιούν την κατανόηση της σχέσης μεταξύ δομής και λειτουργίας για να βελτιστοποιήσουν τις ικανότητες αυτοελέγχου και αυτοΐασης του σώματος. Η ολιστική αυτή προσέγγιση βασίζεται στην θεώρηση ότι ο άνθρωπος αποτελεί μία δυναμική λειτουργική μονάδα στην οποία όλα τα τμήματα αλληλοσυσχετίζονται και το οποίο κατέχει του δικούς του μηχανισμούς αυτοελέγχου και αυτοΐασης. Ένα σημαντικό μέρος της οστεοπαθητικής θεραπευτικής προσέγγισης είναι η οστεοπαθητική “manual” θεραπεία, που τυπικά ονομάζεται osteopathic manipulative treatment (OMT) και η οποία αναφέρεται σε μία σειρά από τεχνικές χειρισμών (manipulative techniques), οι οποίες μπορεί να συνδυάζονται με άλλες θεραπευτικές προσεγγίσεις ή συμβουλές, όπως για παράδειγμα δίαιτα, φυσική δραστηριότητα, στάση και συμβουλευτική.
Οι αρχές που διέπουν την Οστεοπαθητική είναι:
- Το σώμα είναι ένα σύνολο
- Η κατασκευή-δομή και η λειτουργία είναι αλληλένδετα συνδεμένες
- Το σώμα κατέχει αυτό-ρυθμιστικούς μηχανισμούς
- Το σώμα έχει την εγγενή ικανότητα να αμύνεται και να επιδιορθώνεται
- Ο «κανόνας της αρτηρίας» είναι πολύ σημαντικός (κυκλοφορικό - καρδιά - αγγεία)
- Όταν η φυσιολογική προσαρμοστικότητα διακόπτεται ή όταν περιβαλλοντικές αλλαγές ξεπερνούν την ικανότητα του σώματος για αυτοσυντήρηση, τότε δημιουργούνται οι συνθήκες πρόκλησης ασθένειας
- Η κίνηση των σωματικών υγρών είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της υγείας
- Το νευρικό σύστημα είναι ένας ζωτικός παράγοντας για τον έλεγχο των σωματικών υγρών
- Υπάρχουν σωματικά στοιχεία στην ασθένεια που δεν είναι μόνο εκδηλώσεις της ασθένειας αλλά και οι παράγοντες που συμβάλλουν στη διατήρηση της νόσου.
Η εφαρμογή της οστεοπαθητικής διαχωρίζεται από άλλα επαγγέλματα υγείας που χρησιμοποιούν manual τεχνικές, όπως η φυσικοθεραπεία ή η χειροπρακτική, παρόλη την μερική αλληλοεπικάλυψη στις τεχνικές και τις παρεμβάσεις που χρησιμοποιούνται.
Η οστεοπαθητική ασκείται σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο.Σε μερικές χώρες, “manual” θεραπευτές χρησιμοποιούν οστεοπαθητικές τεχνικές και υποστηρίζουν ότι παρέχουν οστεοπαθητική θεραπεία, αν και μπορεί να μην έχουν δεχθεί την απαραίτητη εκπαίδευση.
Η Οστεοπαθητική αποτελεί έναν ανεξάρτητο τομέα που προσφέρει στον ασθενή ανεκτίμητη βοήθεια προς την πραγματική δυνατότητα της θεραπείας του.